Medytacje nad Słowem Bożym

 

Rozpoczynamy finalny etap Wielkiego Postu… rozpoczynamy nasze parafialne rekolekcje…

Zapraszamy i zachęcamy Cię, byś zatrzymał się na chwilę, wziął do ręki Pismo Święte, przewertował karty Ewangelii i przyjrzał się bliżej jakiejś scenie, która przedstawia Jezusa – Jego słowa, zachowanie, działanie… Pomyśl, czy to oblicze Chrystusa może być twoim? Czy mogę w tym konkretnie Go naśladować? Byś może przewodnikiem tego czasu będzie Chrystus frasobliwy – będziesz się frasował, czyli zamartwiał ważnymi sprawami, które Bóg da ci przeżyć w kolejne dni… Wszak nasze serca i głowa pełna jest różnych ważnych spraw, myśli, pragnień. Myślimy o bardzo wieku kwestiach, ale i tak na raz nie jesteśmy w stanie wszystkiego ogarnąć, wszystko zrobić. Mamy priorytety. Są sprawy ważne, ale i te najważniejsze, które powinniśmy zrobić już teraz. Postać zamyślonego Chrystusa o tym mi mówi najpierw – pomyśl o jednej, najważniejszej sprawie aktualnie do zrealizowania i zaangażuj całe swoje serce, całą swoją głowę, bądź całym sobą w tej sprawie.

Trzeba się lub coś zorganizować, trzeba dokonać wyboru. Chrystus przysiadają chwile spoglądając na to, co ma za chwilę nastąpić. Przemyśleć działanie, zorganizować się i odpowiednio zaplanować. Chrystus cała swoja publiczna działalność skupił właśnie na jednym celu – zbawić ludzi przez krzyż. Pod drodze wszystko co mówi, czyni jest bliższym lub dalszym przygotowaniem do jednego momentu. Jak bardzo zorganizowane jest Jego życie, że wszystko prowadzi do realizacji jednego celu.

Wyzwalając niektórych ludzi od ziemskich cierpień: głodu, niesprawiedliwości, choroby i śmierci, Jezus wypełnił znaki mesjańskie. Nie przyszedł On jednak po to, by usunąć wszelkie cierpienia na ziemi, ale by wyzwolić ludzi od największej niewoli – niewoli grzechu, która przeszkadza ich powołaniu do synostwa Bożego i powoduje wszystkie inne ludzkie zniewolenia. Jak zatem odczytasz dzisiejsze wskrzeszenie Łazarza: bardziej jako pobudkę do modlitwy prośby o łaskę uzdrowienia dla bliskich Ci chorych osób czy raczej jako zachętę do modlitwy wdzięczności i uwielbienia za już dostępne im „uzdrowienie bardziej radykalne – zwycięstwo nad grzechem i śmiercią przez Jego Paschę”? Rzecz jasna, te dwie perspektywy się nie wykluczają; chodzi o właściwe proporcje – przysłowiowy „języczek u wagi” – które rozstrzygają się w Twoim sercu.